Η ιστορία
Η ιστορία για το πώς ξεκίνησαν όλα...
«Το μόνο που θέλω είναι να είμαι ευτυχισμένη!!»
...ψιθύρισα λίγα χρόνια πριν, όταν ξεκίνησα ένα ταξίδι έξω από τη ζώνη άνεσής μου, ενώ φυσούσα τα κεριά των 29ων γενεθλίων μου.
... Και χαμογέλασα. Αλλά τα πράγματα δεν πήγαν όπως ήλπιζα. Λίγους μήνες αργότερα και για τα επόμενα 3 χρόνια ήμουν βαθιά στην κατάθλιψη, το άγχος και τη θλίψη.
Λένε ότι για να σε βρουν πρέπει να χαθείς. Δεν ήξερα ποιος ήμουν, πού πήγαινα και γιατί τίποτα δεν λειτουργούσε. Αλλά, ελάχιστα ήξερα, αυτή ήταν η αρχή της αναζήτησης της ευτυχίας μου.
Εκείνη την εποχή, αντί να επικεντρώνομαι στις δικές μου ιδιότητες, άφησα τη γρήγορη ζωή να με κυριεύσει. Προσπάθησα να γίνω κάποιος που δεν ήμουν. και έτσι απέτυχα, και πάλι απέτυχα, και μετά απέτυχα κι άλλα. Ο στόχος της ευτυχίας έφυγε τελείως εκτός οπτικού πεδίου. Στα μάτια μου, υπήρχε μόνο φόβος, ανησυχίες, αχρηστία της ζωής.
Αυτό που με κράτησε και τελικά με έσωσε, ήταν ότι ήθελα να βρω τελικά φως στο τέλος του τούνελ. Ακόμη και στις πολύ μεγάλες μέρες που έκλαιγα, πίστευα ότι όλα αυτά θα έχουν νόημα μια μέρα και ότι θα γίνω καλύτερος από αυτό. Κάποια μέρα.
Πίστη. Εσωτερική ελπίδα. Ακόμα κι όταν φαινομενικά το είχα χάσει, ήταν πάντα εκεί. Τελικά, τα πράγματα άλλαξαν. Πέρασαν χρόνια. Έβγαινα από την κατάθλιψη αργά και σταθερά. Με τις πληγές μου, τα σημάδια και τη βαθύτερη κατανόηση του εαυτού μου, άρχισα να εξασκώ όλα τα καλά πράγματα που κηρύττουν πνευματικοί τιτάνες και δάσκαλοι. ευγνωμοσύνη, επίγνωση, διαλογισμός... γιόγκα.
Η πρακτική της γιόγκα μου φαινόταν πάντα φυσική, αλλά ποτέ δεν εστίασα σε αυτήν αρκετά βαθιά μέχρι να μπορέσω να την εκτιμήσω στην ολότητά της. Ωστόσο, η ζωή είναι μαγική με πολλούς τρόπους.
Οι περιστάσεις με έφεραν στην Ινδία όπου είχα την ευλογία να σπουδάσω Γιόγκα δίπλα στους πιο ευγενικούς και αληθινούς μέντορες που θα μπορούσα ενδεχομένως να φανταστώ, και τελικά εκπαιδεύτηκα ως δάσκαλος ώστε να μπορώ να βοηθήσω και να εμπνεύσω άλλους. Επέστρεψα στις ρίζες μου και αφοσιώθηκα στο να φέρω όλα τα εκπληκτικά πράγματα που έμαθα σχετικά με την εκγύμναση του νου, την έκφραση της ψυχής, το να δουλεύω το σώμα και να ακούω την καρδιά.
Αυτό που έμαθα, μέσα από αυτό το ταξίδι, είναι ότι η πραγματική ευτυχία δεν έρχεται μόνο. Είναι μια θαρραλέα επιλογή που μπορεί να απαιτεί αγώνα και καθημερινή προσπάθεια, καθώς δεν είναι στατική. Δημιουργήστε το μόνοι σας και συνεχίστε να χτίζετε πάνω του. Και πιστέψτε το, ακόμα κι όταν δεν βλέπετε φως πουθενά κοντά. Είναι επειδή ήρθε η ώρα να ανάψετε το δικό σας φως.
Πραγματική ευτυχία δεν είναι να είσαι πάντα χαρούμενος. Έχει να κάνει με το να αποδεχόμαστε και να αγκαλιάζουμε τη «σκοτεινή πλευρά μας», να βρίσκουμε ειρήνη με τα ελαττώματά μας και να αγαπάμε πλήρως αυτό που είμαστε τώρα, ενώ τιμούμε τη διαδικασία να γίνουμε αυτό που θέλουμε να είμαστε.
Αγαπά και γιορτάζει το σύνολο της ανθρώπινης φύσης μας, με όλο το φάσμα των συναισθημάτων και καταστάσεων, αλλά μας επιτρέπει να δούμε την ευρύτερη εικόνα από ένα μέρος κατανόησης και συμπόνιας, περιέργειας και παιχνιδιάρικης διάθεσης και προθυμίας να εξελιχθούμε.
Δεν υποτίθεται ότι όλες οι μέρες είναι σαν παράδεισος. Αλλά αυτά που μοιάζουν με κόλαση, είναι εκεί για να σε βοηθήσουν επίσης, και αν η καρδιά σου είναι αρκετά ανοιχτή, θα δεις και εσύ πώς όλα αυτά μπορούν να σε βοηθήσουν να γίνεσαι πλήρης και, ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ._cc781905-5cde-3194- bb3b-136bad5cf58d_
Για να καταλάβετε την πραγματική ευτυχία, μερικές φορές πρέπει να απομακρυνθείτε από οτιδήποτε χαρούμενο, προκειμένου τελικά να το δημιουργήσετε συνειδητά μόνοι σας.
Αφιερωμένο σε όλους τους κυνηγούς της πραγματικής ευτυχίας.
Αγάπη,
Αναστασία
